Zasady pielęgnacji i rozmnażania Selaginelli

Selaginella z wyglądu przypomina mchy i paprocie, ponieważ jest wieloletnią rośliną zielną okrywową. Delikatne małe liście wyglądają bardzo jasno i pięknie, dlatego są kochane przez wielu ogrodników. Jednocześnie Selaginella jest kapryśna i wymagana jest staranna pielęgnacja, w przeciwnym razie jest mało prawdopodobne, że będziesz mógł podziwiać atrakcyjny wygląd rośliny.

Opis

Selaginella nie należy ani do paproci, ani do roślin liściastych, chociaż jest do nich podobna, ale należy do rodziny mchów klubowych i jest zielną rośliną zarodnikową, jedyną w swoim rodzaju.

Formy lądowe i epifityczne, które występują w rodzinie z pędami pełzającymi lub wznoszącymi się, mają wiele cienkich procesów korzeniowych. Gałęzie są rozgałęzione i dość krótkie, pokryte bardzo drobnymi liśćmi o długości zaledwie 5 mm. Dzięki nim roślina ma ażurowy kształt, pędy pokryte są liśćmi przypominającymi łuski.

Kolor liści może mieć różne odcienie - od jasnozielonego do ciemnozielonego, rzadko spotykane są gatunki z liśćmi o niebieskawym lub metalicznym odcieniu. Czasami gałęzie Selaginelli kończą się małymi kłoskami, w których dojrzewa kilka dużych lub wiele małych zarodników.

Selaginella nie kwitnie, jej piękno wynika z jasnej zieleni, ale roślina ma atrakcyjny wygląd tylko przy odpowiedniej pielęgnacji. Rodzina Selaginella obejmuje około 300 gatunków, tylko 25 jest hodowanych jako rośliny ozdobne i domowe.

Widoki w pomieszczeniach

W uprawie doniczkowej najbardziej rozpowszechnione są następujące rodzaje Selaginelli:

• Jory. Jest niewielkich rozmiarów, ma wyprostowane pędy w kolorze jasnozielonym, ze złotymi krawędziami wzdłuż krawędzi liści.

• Łuskowate. Ma niezwykły kształt, przypominający duży kwiat, dzięki czemu gatunek otrzymał inną nazwę - Róża Jerycho. Pędy osiągają średnio 10-15 cm długości, w okresie suchym zwijają się wraz z liśćmi tworząc kulę. W sprzedaży Selaginella squamofolia jest często prezentowana w postaci kulki całkowicie pozbawionej życia suchej trawy. Gdy tylko taka bryła wpadnie do wody, ożywa w ciągu 24 godzin, rozkwita w puszyste gałęzie i nabiera bogatego zielonego koloru.

• Martensy. Jest to nisko rosnący krzew, który pokrywa glebę gęstym dywanem. Z wyglądu przypominają mech. Łodygi wzniesione, dorastające do 20 cm wysokości, kwiat dobrze rozwija się przy odpowiedniej wilgotności i rozproszonym świetle. Najczęściej gatunek ten służy do tworzenia małych szklarni.

• Beznogi. Ma wygląd trawy ozdobnej z krótkimi łodygami, gęsto pokrytymi bardzo małymi, delikatnymi listkami. Przy optymalnej pielęgnacji (wilgotność powietrza i podlewanie) tworzy na powierzchni gleby miękki puszysty dywan.

Opieka domowa

Częstym problemem podczas uprawy selaginelli w domu jest niewystarczająca wilgotność. Z tego powodu roślina najlepiej czuje się w szklarni.

Jak dbać o Selaginellę:

Oświetlenie. Selaginella będzie rosła równie dobrze w jasnym świetle naturalnym i sztucznym.Kwiat nie toleruje cienia i nie czuje się komfortowo w głębokim cieniu, ale doskonale rośnie zarówno w lekkim półcieniu, jak i jasnym rozproszonym świetle. Roślinę należy chronić przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Główną zaletą Selaginelli jest to, że doskonale tolerują wahania światła, dzięki czemu nie ma potrzeby dodatkowego oświetlenia w miesiącach zimowych.

Rada
Umieść kwiat na parapecie okna wychodzącego na północ lub z tyłu pokoju.

Temperatura. Większość gatunków Selaginella idealnie nadaje się do zakresu temperatur od +15 do +21° C. Zbyt wysoka temperatura dla wyhodowania kwiatu objawia się ciemnieniem i obumieraniem liści. Ponadto Selaginella źle toleruje przeciągi. Upał i zbyt niskie temperatury niekorzystnie wpływają na wygląd rośliny. Termometr w pomieszczeniu, w którym znajduje się Selaginella, nie powinien spaść poniżej +12°, ponieważ roślina umrze.

Rada
Nie należy wyjmować rośliny z pomieszczenia na świeże powietrze.

Wilgotność powietrza. W naturalnych warunkach selaginella rośnie na zwykłej glebie, na glebie podmokłej i przy nadmiernej wilgoci, a nawet toleruje całkowite zanurzenie w wodzie. Wilgotność powietrza w pomieszczeniu, w którym rośnie kwiat, powinna wynosić około 70-80%, minimalnie 60%. Aby zachować optymalną wartość, spryskaj roślinę 4-5 razy w ciągu dnia, w pobliżu umieść spodki z wodą lub mokrą ekspandowaną gliną.

Rada
Magazyn purity-pl.htgetrid.com zwraca uwagę: im wyższa wilgotność w pomieszczeniu, tym lepsza powinna być wentylacja.

W miesiącach zimowych doniczkę z rośliną należy ustawić w maksymalnej odległości od urządzeń grzewczych i grzejników.Osobliwością Selaginelli jest to, że uprawiana w domu praktycznie traci zdolność przystosowania się do warunków o różnej wilgotności.

Podlewanie. Selaginella wymaga obfitego podlewania, niezależnie od pory roku. Kulki ziemnej nie należy dopuścić do wyschnięcia, gleba powinna być zawsze lekko wilgotna. Podlewaj roślinę miękką, osiadłą wodą o temperaturze pokojowej przez tacę. W takim przypadku gleba pochłonie tyle wilgoci, ile to konieczne.

Karmienie. Dwa razy w miesiącu lub raz na 3 tygodnie od kwietnia do września kwiat należy karmić. Do tych celów odpowiedni jest złożony nawóz przeznaczony dla liściastych roślin domowych. Zimą nawozimy rzadziej – nie częściej niż raz na 6 tygodni.

Stosować połowę dawki zalecanej na opakowaniu, a jeszcze lepiej na 1 część nawozu 3 części wody (w przypadku nawożenia zimowego proporcje powinny wynosić 1 do 4). Do karmienia selaginelli idealnie nadają się nawozy przeznaczone dla storczyków.

Podkładowy. Mieszanka gleby, w której będzie uprawiana selaginella, musi mieć odczyn obojętny lub lekko kwaśny, być dość luźna i dobrze zatrzymywać wilgoć. Odpowiednia gleba to taka zawierająca równe ilości piasku rzecznego, gleby liściastej i torfu. Przed wymieszaniem włóż torf i ziemię liściastą do zamrażarki na kilka godzin.

Zalecane mieszanki gleby do uprawy Selaginella:

• 1 część gleby liściastej, 2 części ziemi darniowej, 1 część gleby torfowej, piasek (można go zastąpić pokruszonym torfowcem);
• w równych proporcjach: darń, torf, kawałki węgla drzewnego, posiekany mech torfowiec.

W doniczce, w której uprawia się selaginellę, wymagana jest warstwa drenażu, ponieważ jeśli powietrze nie dotrze do korzeni, roślina będzie słabo się rozwijać i najprawdopodobniej umrze.

Rozmnażanie i przeszczepianie

W swoim naturalnym środowisku Selaginella rozmnaża się przez zarodniki. W domu tę metodę stosują niezwykle rzadko, nawet profesjonalni ogrodnicy. O wiele łatwiej jest rozmnażać roślinę poprzez konwencjonalny podział krzewów, czyli wegetatywnie.

Wiosną lub latem odetnij część kłącza o długości około 5 cm (nie ma znaczenia, czy są pędy) i przeszczep go do doniczek z torfem po 5 sztuk. Do momentu pojawienia się pierwszych pędów doniczkę należy utrzymywać w stałej temperaturze +20°C, przykrytą folią celofanową. Kiełki pojawią się za około miesiąc. Gleba musi być cały czas wilgotna.

Selaginella rozmnaża się również przez sadzonki. Pokrój pędy łodyg na kawałki o długości co najmniej 3 cm, będą to sadzonki. Powinieneś wybierać tylko gałęzie, które mają małe korzenie na gałęziach.

Sadzonki umieszczamy w pojemniku na powierzchni mieszanki piasku i torfu lub perlitu i torfu, a ich końce lekko posypujemy ziemią. Zrób małą szklarnię, owijając pojemnik folią, co zapewni stałą wysoką wilgotność i temperaturę. Umieść mini szklarnię w miejscu o rozproszonym oświetleniu.

Gdy tylko pojawią się pędy, podziel sadzonki (każda część powinna mieć korzenie) i posadź po 5 sztuk w każdej w osobnych doniczkach. To sadzenie pozwoli ci w przyszłości uzyskać obszerny, piękny krzew.

Selaginella nie lubi przeszczepów, dlatego nie zaleca się przeprowadzania zabiegu częściej niż raz na 2 lata. Głównym kryterium konieczności przesadzania rośliny jest system korzeniowy, który całkowicie wypełnił doniczkę.Preferowanym czasem na wykonanie zabiegu są miesiące letnie.

Doniczka na selaginellę powinna być szeroka, ale płytka, ponieważ system korzeniowy rośliny nie wnika głęboko w glebę.

Choroby i szkodniki

Optymalne warunki uprawy sprawiają, że Selaginella jest praktycznie odporna na szkodniki i choroby. Naruszenie choćby jednej z zasad pielęgnacji przyczynia się do pojawienia się najczęściej przędziorków, a rzadziej innych szkodników, które aktywnie rozwijają się w warunkach niskiej wilgotności. Aby zabić szkodniki, spryskaj roślinę roztworem mydła.

Nadmiar wilgoci prowadzi do gnicia, więc jeśli temperatura w pomieszczeniu jest niższa niż +19° C, podlewanie powinno być umiarkowane.

Przydatne porady

Zalecenia doświadczonych ogrodników pozwolą Ci prawidłowo zidentyfikować naruszenia zasad pielęgnacji na podstawie wyglądu rośliny i wyeliminować je w odpowiednim czasie:

1. Wierzchołki pędów Selaginelli wysychają, gdy w pomieszczeniu nie ma wystarczającej wilgotności.
2. Pożółkłe, zrumienione i wysuszone pędy świadczą o nadmiarze nawozu. W takim przypadku lepiej jest wykorzystać gałązki na sadzonki i w ten sposób rozmnażać roślinę.
3. Jeśli krawędź blaszek liściowych nabrała brązowego odcienia i uległa deformacji, oznacza to, że oświetlenie kwiatu jest zbyt jasne. Tak objawia się oparzenie słoneczne. Po prostu postaw doniczkę w cieniu. Liście wystawione na bezpośrednie działanie promieni słonecznych mogą blaknąć i odbarwiać się.
4. Silnie wydłużone pędy i liście o bladej barwie, poskręcane i zbyt rzadkie wskazują na niewystarczające oświetlenie.
5. Selaginella rośnie bardzo powoli, gdy w glebie brakuje składników odżywczych.
6. Jeśli do systemu korzeniowego nie będzie wystarczającej ilości powietrza, liście staną się wiotkie i bardzo miękkie. Przesadź roślinę do luźnej gleby.
7. Liście stają się ciemne, czernieją i obumierają, jeśli temperatura w pomieszczeniu jest bardzo wysoka.
8. Wzrost Selaginelli staje się bardzo powolny, gałęzie stają się brązowe i zaczynają gnić w niskich temperaturach. Usuń uszkodzone pędy, przesadź kwiat do nowej doniczki z odpowiednią mieszanką gleby i umieść w wilgotnym, ciepłym miejscu.
9. Liście zwijają się, fałdują lub ulegają deformacji, jeśli Selaginella jest wystawiona na ciągły przeciąg.
10. Jeśli mieszanka gleby nie nadaje się do uprawy rośliny, jest zbyt gęsta, wówczas liście staną się miękkie.