Nie wiedzieliśmy, ale elektryk zasugerował, jak prawidłowo podłączyć przewody jednożyłowe i linkowe

Chcę podzielić się metodą, która pozwala szybko, niezawodnie i poprawnie podłączyć przewody jednożyłowe i skrętkowe. To prawdziwe odkrycie dla zwykłych ludzi, którzy nie są zaznajomieni z elektryką. Więc mówię ci.

Łatwe łączenie przewodów

Taśmę służbową możesz umieścić w tylnej szufladzie: nie będzie Ci już potrzebna. Zamiast tego:

1. Idziemy do najbliższego sklepu i kupujemy terminale (zaciski). Cena wywoławcza wynosi 8–50 rubli. Zaleca się stosowanie zacisków WAGO 222 z dźwigniami. Jak wyjaśnił elektryk, są one najbardziej niezawodne i najłatwiejsze w obsłudze.
2. Obydwa przewody ściągamy na głębokość listwy zaciskowej, około 1 cm.
3. Zbieramy pasma skręconego drutu w ciasną wiązkę i lekko je skręcamy.
4. Obydwa przewody muszą być proste i czyste.
5. Podnieś dźwignie i włóż oba przewody do otworów. Zaciskamy opuszczając dźwignie w dół.

Gotowy. Dzięki tej metodzie połączenia nie musisz myśleć o jakości skręcania i izolacji. Długość okablowania pozostaje taka sama. W razie potrzeby dźwignię można podnieść i zdjąć drut - czyli obejma nadaje się do ponownego użycia.

Zacisk WAGO 222 ma 2 lub więcej otworów. Przeznaczony jest do łączenia jedno- i wielożyłowych przewodów miedzianych o przekroju 0,08–4 mm, stosowanych w domowych sieciach elektrycznych o napięciu do 380 V. Przy zastosowaniu listew zaciskowych, lamp, liczników energii elektrycznej, girland i wiele więcej jest podłączonych.

Rodzaje listew zaciskowych

Warto powiedzieć, że listwy zaciskowe są różne:

• Zaciski śrubowe w osłonie polietylenowej. Najpopularniejszy, niedrogi i konstrukcyjnie prosty. Wewnątrz osłony izolacyjnej znajduje się mosiężna tuleja z dwiema śrubami - służą do przykręcenia przewodów wprowadzonych w otwory po obu stronach. Wadą jest to, że zaciski śrubowe nie nadają się do przewodów aluminiowych i linek. Pod stałym naciskiem śruby aluminium staje się płynne, a cienkie pasma ulegają zniszczeniu.
  
• Zaciski śrubowe z metalowymi płytkami. Bardziej niezawodna konstrukcja. Druty mocowane są nie śrubami, a dwiema płytkami z charakterystycznymi wycięciami. Ze względu na zwiększoną powierzchnię zaciskową końcówki te nadają się do przewodów typu linka i aluminium.

  

  Wszystkie połączenia za pomocą śrub dokręca się raz w roku.

• Samozaciskowe złączki ekspresowe. Nie mniej prosta konstrukcja, ale o wiele wygodniejsza. Wystarczy wsunąć drut w otwór, aż się zatrzyma, a zostanie on bezpiecznie zaciśnięty. Wewnątrz znajduje się miniaturowy trzonek z cynowanej miedzi i płytka mocująca. Producenci często umieszczają też w środku pastę – mieszaninę wazeliny technicznej i piasku kwarcowego. Usuwa warstwę tlenku z powierzchni aluminium, a następnie zapobiega jej ponownemu tworzeniu.
  
  
  

Aby połączyć drut aluminiowy z drutem miedzianym (bez względu na liczbę przewodów), potrzebujesz specjalnej listwy zaciskowej z pastą. Faktem jest, że miedź i aluminium tworzą parę galwaniczną. Kiedy metale wchodzą w interakcję, rozpoczyna się proces niszczenia. Opór w miejscu połączenia wzrasta, w wyniku czego konstrukcja zaczyna się nagrzewać. Często prowadzi to do stopienia izolacji lub, co gorsza, iskrzenia. Im wyższy prąd, tym szybciej następuje zniszczenie.

Zalety i wady metody

Korzystanie z terminali ma wiele zalet, ale nie jest też pozbawione wad.Dla wygody opisuję je w tabeli:

Ważne: aby połączenie z listwą zaciskową było niezawodne, zacisk dobiera się na podstawie charakterystyki przewodu - pola przekroju, klasy elastyczności, rodzaju przewodu. Odpowiednie napisy znajdują się na obudowie zacisku. Brak napisów wskazuje, że jest to podróbka. Lepiej nie kupować takiego terminala: może nie wytrzymać obciążenia i stopić się.

A co z wysokimi prądami?

Przewody o przekroju 35–240 mm łączy się za pomocą tulejek. Występują w wersji miedziano-aluminiowej, miedzi cynowanej i aluminium. Montaż jest bardzo prosty – gołe przewody umieszcza się w tulejce, a następnie zaciska. Przy właściwym doborze rozmiaru tulei i wysokiej jakości zagniataniu rezystancja pozostaje taka sama jak w przypadku zwykłego drutu. Po zaizolowaniu okablowanie można bezpiecznie ukryć w ścianie.

Są już rękawy z ociepleniem.

Zasada łączenia przewodów jednożyłowych i skrętkowych w tulei:

1. Odizolowujemy oba przewody tak, aby gołe końce sięgały mniej więcej do środka tulei.
2. Włóż w otwory po obu stronach.
3. Zaciskamy specjalnymi szczypcami.

Tutaj dochodzimy do głównego problemu. Sam rękaw jest stosunkowo tani - od 15 rubli. Do jego zaciśnięcia potrzebne są jednak specjalne szczypce. Cena za nie zaczyna się od 1000 rubli. Nie można zastąpić zaciskarki szczypcami ani młotkiem: połączenie będzie zawodne. Dlatego będziesz musiał wydać trochę pieniędzy lub pożyczyć szczypce od znajomego elektryka, tak jak ja.

Wielu z nas jest przyzwyczajonych do skręcania przewodów, a następnie owijania połączenia taśmą izolacyjną. Nie wszyscy wiedzą, że staromodna metoda jest już dawno przestarzała. Nowe zasady instalacji elektrycznej zabraniają jej stosowania ze względu na zawodność, wysokie ryzyko zwarcia i porażenia prądem. Obecnie elektrycy na całym świecie używają listew zaciskowych, a przy dużych prądach - tulejek. Czytamy w PUE P2.1.21: „Łączenie, rozgałęzianie i zakańczanie przewodów i kabli należy wykonać metodą zagniatania, spawania, lutowania lub zaciskania zgodnie z obowiązującymi instrukcjami.”