Na co wskazuje kolor śrubek? Warto wiedzieć, żeby nie marnować pieniędzy

Każdy, kto nie zna wszystkich niuansów konstrukcyjnych, kupując wkręty samogwintujące, zwraca uwagę jedynie na ich rozmiar i skok gwintu; ale kolor elementów złącznych wydaje się takiej osobie parametrem czysto dekoracyjnym. Dzisiaj dowiemy się, jak naprawdę różnią się wkręty samogwintujące w kolorze żółtym, białym i czarnym, ponieważ nie bez powodu mają dokładnie ten kolor.

Białe śruby

Z reguły wkręty samogwintujące są wykonane z twardej stali. Początkowo mają kolor jasnoszary; Tak się złożyło, że w tym przypadku zwyczajowo nazywa się go białym.

Do produkcji najtańszych elementów złącznych używa się stali nierdzewnej. Ma wiele zalet:

• nie rdzewieje (wysoka – ponad 10,5% – zawartość chromu sprawia, że ​​jest odporny na korozję);
• ma długą żywotność - oblicza się ją w dziesięcioleciach;
• wystarczająco mocny, aby wytrzymać duże obciążenia.

Do prac wewnątrz pomieszczeń stosuje się konwencjonalne wkręty ze stali nierdzewnej, jeśli wilgotność powietrza nie przekracza 65%. Ze względu na niezbyt atrakcyjny wygląd często skrywa się je pod tynkiem i innymi materiałami wykończeniowymi.

Inny rodzaj białych wkrętów samogwintujących jest ocynkowany. Wykonane są ze stali węglowej, dzięki czemu mają zwiększoną wytrzymałość. Jednak ze względu na obecność węgla w stopie żelaza takie elementy złączne szybko rdzewieją. Aby zapobiec „zjadaniu” metalu przez korozję, na wierzch nakłada się warstwę cynku metodą galwaniczną.Dodatkową zaletą cynkowania jest to, że nadaje metalowi szlachetny srebrzysty odcień.

Uważa się, że ocynkowane wkręty samogwintujące można stosować zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz, jednak doświadczeni rzemieślnicy nie zalecają stosowania ich do mocowania części, które w przyszłości będą narażone na częste i długotrwałe narażenie na wilgoć.

Żółte śruby

W sprzedaży dostępne są dwa rodzaje żółtych wkrętów samogwintujących, a najczęściej ocynkowane elementy złączne mają ten odcień. Pewnie byliście zaskoczeni, bo kilka linijek wyżej napisano, że warstwa cynku nałożona na metal ostatecznie daje srebrny kolor. Chemia nie jest jednak nauką łatwą i czasami pozwala tworzyć cuda. Wystarczy potraktować srebrne wkręty samogwintujące specjalnym roztworem pasywującym, aby utworzył się na nich żółty film konwersyjny o grubości około 0,5 mikrona. W składzie wspomnianego roztworu znajdują się sole kwasu chromowego, dlatego ten proces chemicznego „barwienia” metalu nazywany jest pasywacją chromianową.

Pasywację przeprowadza się nie tylko w celu uzyskania efektu dekoracyjnego, ale w celu zwiększenia odporności antykorozyjnej. Jednak piękny kolor sprawia, że ​​żółte wkręty samogwintujące wykorzystuje się najczęściej do prac wykończeniowych, na przykład do mocowania zawiasów drzwiowych i innych elementów widocznych dla oka.

Droższe elementy złączne są wykonane z mosiądzu (stopu miedzi zawierającego również żelazo, nikiel, ołów, mangan i cynk). W porównaniu ze swoimi stalowymi „braćmi” wygrywają na kilka sposobów:

• mają zwiększoną odporność na zużycie;
• nie korodują nawet w przypadku braku powłok ochronnych;
• mają właściwości niemagnetyczne;
• pozostają niezawodne nawet przy długotrwałym narażeniu na niskie temperatury.

Wkręty samogwintujące ocynkowane i mosiężne żółte są łatwe do rozróżnienia - te pierwsze mają jaśniejszy, błyszczący, czasem wręcz tęczowy kolor, drugie natomiast wyglądają mniej atrakcyjnie.

Czarne śruby

Czarne wkręty samogwintujące są jednymi z najpopularniejszych. Wykonane są ze stali węglowej, a tworzenie ciemnego filmu na powierzchni osiąga się na różne sposoby.

Cynkowanie czarne

Pierwszą metodą jest tzw. cynkowanie czarne. Jest to jeden z rodzajów chromatyzacji. Grubość warstwy chromu może wahać się od 0,25 do 1 mikrona, zapewniając odpowiednio różny stopień ochrony przed korozją.

Kupując śruby czarne, lepiej wybrać te, które zostały naoliwione – ich odporność na rdzę jest znacznie większa. Jednak w każdym razie elementy złączne pokryte warstwą czarnego cynku nie są przeznaczone do stosowania w warunkach dużej wilgotności lub w agresywnym środowisku chemicznym.

Utlenianie

Drugą metodą jest utlenianie. Film tlenkowy utworzony na powierzchni metalu ma na celu ochronę go przed korozją, ale radzi sobie ze swoim zadaniem „C”. Jednak jej właściwości antykorozyjne są nieco wyższe niż właściwości czarnej folii chromowanej.

Wkręty oksydowane można stosować wyłącznie w pomieszczeniach o niskiej wilgotności.

Do stosowania w trudniejszych warunkach elementy złączne poddawane są dodatkowej obróbce:

• olejowanie;
• hydrofobizacja.

W efekcie na powierzchni tworzy się powłoka odpychająca cząsteczki wody. Najczęściej oksydowane elementy złączne kupuje się w przypadku konieczności pomalowania ich na określony kolor.

Fosforanowanie

Trzecią metodą jest fosforanowanie.Powstała w wyniku tego procesu na metalu folia o grubości 2–15 mikronów ma najniższe walory dekoracyjne, ale zapewnia dobre właściwości ochronne. Film ten składa się z fosforanów żelaza, a do jego nałożenia używa się proszku zwanego solą Majef (mieszanina manganu, żelaza i fosforu). Fosforanowa folia jest związana z powierzchnią śrub na poziomie molekularnym, więc mechaniczne uszkodzenie jest prawie niemożliwe. Ponadto farba dobrze się do niej przylega.

Takie łączniki nadają się do mocowania materiałów o dużej wilgotności.

Jeśli wiesz, że narażenie na wilgoć będzie długotrwałe, powinieneś preferować śruby fosforanowane zabezpieczone substancjami hydrofobowymi.

Uwaga: dostępne są również wkręty samogwintujące w kolorze czarnym, których kolor powstał w wyniku zwykłego malowania, a nie zabezpieczenia antykorozyjnego. Sprawdź u sprzedawcy z jakiego metalu są wykonane i jakie mają właściwości.

Teraz z pewnością możesz kupić dokładnie te wkręty samogwintujące, które najlepiej nadają się do zadania, jakie masz na myśli. Wybierz łączniki prawidłowo, ponieważ od tego zależy niezawodność, trwałość, a często bezpieczeństwo konstrukcji.