Sąsiad powiedział mi, dlaczego mam pleśń w łazience - problem został rozwiązany za 26 rubli

Po raz pierwszy zetknąłem się z pleśnią w łazience rok temu. Właśnie w tym czasie budowniczowie dokończyli wszystko, co było do zrobienia, zebrali narzędzia i pospiesznie się wycofali, zostawiając mnie samego ze świeżymi naprawami. Jednak jak się już domyślacie, miało zachować świeżość tylko przez krótki czas i nie wszędzie – po kilku miesiącach w łazience pojawiły się dziwne ciemne plamy.

Wojna z pleśnią, etap 1 – zaatakuj najeźdźcę tradycyjnymi metodami

Powierzchnia zajęta przez grzyba nie tylko traci swoją estetykę, ale także staje się niebezpieczna dla zdrowia. Zarodniki unoszące się w powietrzu w ogromnych ilościach przedostają się do płuc, następnie do krwi, po czym rozprzestrzeniają się po całym organizmie i osadzają się we wszystkich narządach, łącznie z mózgiem. Zarażona osoba cierpi na utratę pamięci, zawroty głowy i brak sił witalnych. Czasami grzyb powoduje astmę oskrzelową i, według najnowszych danych naukowych, powoduje szereg nowotworów.

Ogólnie było jasne, że tej sytuacji nie można pozostawić przypadkowi. Już pierwszego wieczoru machając wirtualną flagą z napisem „SOS” trafiłam na forum mam, które zostały w domu, gdzie doradziły mi kilkanaście ludowych sposobów na walkę z pleśnią.

Ocet

Aby pokonać najeźdźcę, trzeba było wziąć ocet stołowy o stężeniu 9%, wlać go do butelki ze sprayem i obficie potraktować wszystkie powierzchnie, na których osiedlił się grzyb.Po kilku godzinach umyj te miejsca zwykłym środkiem czyszczącym. Ale dla pewności przetarłem też szwy wacikiem zamoczonym w occie.

Wynik, delikatnie mówiąc, nie napawał optymizmem. Pleśni było mniej, ale najwyraźniej nie planowała rezygnować ze swojego stanowiska.

Mydło do prania

Tydzień później, upewniwszy się, że czarna tablica nigdzie nie zniknęła, zacząłem wdrażać alternatywną opcję:

1. Używając zwykłej tarki kuchennej, rozdrobniłem kawałek 72% mydła do prania.
2. Powstałe płatki zalałam litrem gorącej wody i pozostawiłam na 20 minut, aż wszystko się rozpuściło. Aby przyspieszyć ten proces, okresowo mieszałam drewnianym patyczkiem.
3. Część przygotowanego roztworu wykorzystałam do zmycia śladów pleśni - już po 20 minutach aktywnego przecierania szwów gąbką do mycia naczyń ilość ciemnego osadu znacząco się zmniejszyła. Pozostałym płynem mydlanym zwilżyłem powierzchnię, która stała się prawie czysta, a że było już późno, pozostawiłem łazienkę w tym stanie do rana. Jak się później okazało, drugi krok był zbędny – ogólny obraz nie zmienił się zauważalnie.

Mydło do prania było w stanie nieco zwalczyć grzyb na ścianach i podłodze łazienki, ale do całkowitego zwycięstwa nad wrogiem wciąż było daleko.

Nadtlenek wodoru

Potem miałem awarię w pracy, która trwała prawie miesiąc. Poświęcanie czasu na jakąś formę, gdy nie ma się go wystarczająco dużo dla siebie i ukochanej osoby, jest bluźnierstwem, dlatego nie podjęłam żadnych działań. Jednak nadal musiałem pamiętać o niebezpieczeństwie grzyba i przejść do trzeciej metody.

Zaopatrując się w aptece w trzy butelki z 3% roztworem nadtlenku wodoru, ponownie uzbroiłem się w opryskiwacz i bez szczędzenia leczyłem wszystkie miejsca, w których rosła pleśń.Nadtlenek syczał i pienił się – wydawało się, że miał raczej przestraszyć grzyba, niż go wypalić siłą reakcji redukcji tlenu.

Jednak pleśń stopniowo zaczęła znikać. Działo się to dosłownie na naszych oczach, dlatego do fug płytek dodałem kolejną porcję nadtlenku. I – oto i oto! – godzinę, półtorej później łazienka była nie do poznania. W niektórych miejscach nadal były ciemne ślady (na przykład na styku ściany z bokiem), ale ogólnie wynik był zadowalający. Aby to naprawić i „wykończyć” grzyba, zabieg powtórzyłem dwukrotnie w odstępie jednego dnia.

W tym momencie wojnę z kontrowersyjnym wrogiem można uznać za zakończoną. Udało mi się jednak utrzymać stan euforii nieco ponad trzy miesiące. W tym czasie pleśń zdążyła się znudzić i powrócić, zajmując teraz część sufitu.

Sok cytrynowy

Któregoś dnia zacząłem sprzątać lodówkę i znalazłem torebkę cytryn, które już zaczęły się psuć. Od razu przypomniała mi się kolejna rada z forum - dziewczyna powiedziała mi, że sok z tych owoców cytrusowych raz lub dwa razy zabija pleśń w łazience. Trudno było w to uwierzyć, ale dlaczego nie spróbować?

Nie miałam specjalnej sokowirówki, więc musiałam zastosować metodę sprawdzoną przez szefów kuchni – zwiń cytryny na stole, zamieniając ich wnętrzności w owsiankę, a następnie przekrój je na pół i wyciśnij ręcznie. Uzyskawszy w ten sposób całą szklankę soku, spryskałem nim miejsca, w których swobodnie znajdowała się płytka.

Albo miałem złe cytryny, albo pleśń okazała się fanką kwaśnych rzeczy, ale efekt nie był zadowalający nawet po ponownym nałożeniu soku i odczekaniu całego dnia. Plamy grzybicze tylko trochę się rozjaśniły.

Przerwa w działaniach wojennych i wizyta sąsiadów

Któregoś dnia sąsiedzi również rozpoczęli naprawę i postanowili wymienić rury wodociągowe, więc przyszli do mnie, aby omówić tę kwestię. Jednocześnie poprosiliśmy o obejrzenie łazienki i podjęcie decyzji gdzie i jak wykonać łączenia.

Naturalnie, pleśń, która już wtedy była mi już prawie znana, nie umknęła ich spojrzeniu. Jak się okazało, sąsiedzi kiedyś stanęli przed podobnym problemem i długo szukali rozwiązania. Chemikalia dawały krótkotrwały efekt - grzyb za każdym razem wracał.

W efekcie po przekopaniu ton literatury sąsiedzi odkryli, że przyczyną osadzania się pleśni jest:

• wysoki poziom wilgotności, który jest stale utrzymywany;
• brak dobrej wentylacji (ten problem często występuje w starych domach);
• stosowanie materiałów budowlanych niezawierających środków grzybobójczych - substancji, które nie pozwalają grzybom osadzić się na powierzchni i kiełkować.

Sąsiedzi nie mieli pieniędzy na generalny remont łazienki, więc wybrali najtańszą opcję - zamontowali wymuszony wyciąg, aby wilgotne powietrze nie zalegało w łazience, ale od razu trafiało do rury wentylacyjnej . A ponieważ w tym samym czasie mieli jeszcze jednego członka rodziny - kota - specjalnie dla niego zrobili minidziurkę w drzwiach. Otwór ten miał spełniać jednocześnie dwie funkcje – zapewniać zwierzęciu całodobowy dostęp do tacy oraz gwarantować stałą wymianę powietrza.

Robienie dziur w drzwiach, szczególnie pod nieobecność zwierząt, nie było częścią moich planów, ale bardzo spodobał mi się pomysł z wentylatorem wyciągowym. Ale był jeszcze jeden niuans - w łazience korzystałem nie tylko do wzięcia prysznica, ale także do suszenia ubrań. Aby zapobiec zawilgoceniu wiszącego prania, musiałem kupić suszarkę.Było drogo, ale jak się później okazało, przejęcie było tego warte.

Wojna z pleśnią, etap 2 - profesjonalny atak na wroga

Po zamontowaniu wentylatora i suszarki pozostał nierozwiązany problem - ta sama blaszka na szwach pomiędzy płytkami. Nie chciałam czekać, aż samo zniknie, bo nie przystosowało się do nowych warunków klimatycznych. Kontynuuj serię eksperymentów ze środkami ludowymi, choć na liście nadal znajdowała się soda, kwas borowy i olejek z drzewa herbacianego.

Musiałem udać się do tych samych sąsiadów po poradę. To prawda, że ​​​​nie pamiętali nazwy produktu, którego sami używali, ale zapewnili mnie, że każdy sklep z narzędziami ma ogromny wybór leków przeciw pleśni.

I rzeczywiście na półce stało pięć, sześć butelek w różnych kolorach, rozmiarach i cenach. Nawiasem mówiąc, kwoty na metkach zaczynały się od 250 rubli i rosły do ​​​​bezchmurnych wysokości.

Nie jestem przyzwyczajona do przypadkowych zakupów chemii gospodarczej, więc zaczęłam studiować etykiety. Co ciekawe, wśród tych funduszy znalazły się:

• podchloryn sodu (w różnych ilościach, ale wszędzie poniżej 5%);
• niejonowe środki powierzchniowo czynne;
• aromaty (nawiasem mówiąc, były obecne tylko w dwóch próbkach).

Co się więc dzieje? Czy trzeba płacić tyle pieniędzy za mieszankę wody z kranu, wybielacza i mydła? Po odstawieniu butelek na gablotę sięgnąłem po inne produkty – „Beliznę” (kosztowała tylko 16 rubli za litr 3% roztworu) i mydło do prania (najtańsze kosztowało 10 rubli). Razem 26 rubli w porównaniu do 250 – prawie dziesięciokrotna oszczędność!

W domu rozdrobniłem mydło i rozcieńczyłem je wodą do gęstej śmietany. Wlałam „Whiteness” do butelki ze spryskiwaczem, dodałam do niej trochę mydła i potrząsnęłam.Powstałym roztworem posypano wszystkie miejsca, w których widoczny był grzyb. Po kolejnym pół godzinie zwilżyłem myjkę i dokładnie umyłem nią szwy. Trzeba było otworzyć okno w kuchni i jednocześnie drzwi wejściowe, żeby szybciej zniknął gryzący zapach, ale szczęście nie miało granic – pleśń zniknęła. W ogóle. Miejmy nadzieję, że na zawsze.

Teraz okresowo dodaję wybielacz do wody, której używam do mycia płytek w łazience. Tak właśnie w ramach profilaktyki. Być może są to niepotrzebne ruchy, ale nie ma czegoś takiego jak nadmierna czystość.

Byłbym szczęśliwy, gdyby moje doświadczenie pomogło komuś zniszczyć pleśń w łazience bez niepotrzebnej straty czasu i pieniędzy. A tych, którzy znają inne metody – skuteczne i osobiście sprawdzone – podzielcie się swoją historią walki z grzybem.

Autorka: Żanna Tsvetkova