Jaka jest różnica między dżemem, konfiturami i marmoladą?

To rzadka gospodyni domowa, która może pochwalić się doskonałym zrozumieniem różnicy między dżemem a marmoladą. Aby wyjaśnić różnicę, przyjrzymy się historii i przestudiujemy GOST. Krótko mówiąc, dżem różni się od marmolady galaretowatym syropem i jednorodnością, a od marmolady rzadszą konsystencją.

Jak odróżnić dżem od konfitury i marmolady?

Nietrudno zrozumieć, gdzie jest dżem, a gdzie konfitura lub marmolada. Musisz tylko dokładnie przestudiować produkt:

Z tych trzech tylko dżem przypomina galaretkę.
Na talerzu dżemy i konfitury rozprowadzają się gładko, ale dżem nigdy.
Dżem wyraźnie różni się od dżemu kolorem - jest to naturalny odcień jagód (owoców). Dżem jest zawsze ciemniejszy, bardziej brązowy.
Jeśli dżem jest słodzony, to jest to dżem niewłaściwy lub zwykły dżem.

Różnica na zdjęciu (wszystkie trzy produkty są gotowane z jabłek):

Różnice w tabeli:

	Dżem	Dżem	Dżem
Konsystencja	galaretowate, często jednorodne, czasem z kawałkami owoców i jagód	średniej grubości, z całymi owocami lub połówkami	gęsty, gęsty, jednorodny (dobrze się rozprowadza lub kroi nożem)
Z czego to jest zrobione?	wszelkie owoce, jagody, niektóre warzywa	dowolne owoce, jagody, warzywa, a także płatki róż, orzechy, kwiaty mniszka lekarskiego, szyszki, przyprawy	owoce zawierające dużo pektyny
Szczególnie popularne	dżem pomarańczowy i truskawkowy	Dżem malinowy	dżem jabłkowo-śliwkowy
Subtelności gotowania	owoce są mocno rozgniatane lub gotowane, rzadziej konserwowane w całości; bazę gotuje się do pożądanej konsystencji galaretki	owoce gotuje się w całości w syropie cukrowym, starając się zachować integralność, ale pozbyć się twardości; bazę ogrzewa się kilka razy, unikając wrzenia	owoce są mielone na puree; gotować przez długi czas; często mieszaj; minimalna ilość dodatku cukru
Aplikacja	jako deser i dodatek do naleśników, naleśników, słodkich płatków śniadaniowych, lodów, mas twarogowych, jogurtów; nadzienie do ciast, ciastek, ciastek francuskich	sposób na zachowanie owoców na zimę; leczenie przeziębieniem (dżem malinowy); przygotowywanie napojów; do stosowania do naleśników, naleśników, pieczywa, owsianki	Ciasta i placki, ciastka z nadzieniem; jak pasta do chleba

Dżem – co to jest?

Za miejsce narodzin dżemu uważa się Anglię. Tutaj jest często używany do tostów, babeczek, tartaletek i po prostu do płatków owsianych. Dżem angielski jest lepki, dżem pomarańczowy uważany jest za tradycyjny. Wiele przepisów zawiera lawendę.

O pierwszym na świecie dżemie krąży wiele legend. Według jednej z nich, Sarah Jane Cooper, żona handlarza, gotowała pomarańcze i próbując sprzedać uzyskany dżem. Stało się to w Oksfordzie w 1874 roku. Bardzo szybko produkt stał się tak popularny, że para otworzyła własną fabrykę do produkcji dżemu oksfordzkiego (produkowanego do dziś).

Druga legenda związana jest z nazwiskiem Janit Keiler. Wydarzenia rozgrywają się w Szkocji na początku XVIII wieku. Mąż dziewczyny przywozi do domu pomarańcze kupione od Hiszpanów. Niestety okazują się gorzkie. Nie zawstydzona Jenit przygotowuje z nich niesamowity deser, który nazywa jak swoje imię – dżemem.

W Rosji dżem wytwarza się zgodnie z GOST 31712-2012:

z owoców i warzyw - całe, siekane, rozgniatane, świeże, mrożone, suszone, a także z półproduktów;
z cukrami;
z pektyną i bez.

Wymagania dotyczące dżemu:

Musi zawierać co najmniej 35% bazy owocowej lub warzywnej.
Substancje rozpuszczalne w postaci suchej – od 60% (przy nazwie „domowe” – od 55%).
Konsystencja galaretowata z równomiernie rozłożonymi warzywami, owocami lub ich częściami.
Cukierowanie jest niedozwolone.
Kolor jest taki sam jak użyte owoce (warzywa).

Co to jest dżem?

Dżem ma długą historię. Starożytni Grecy i Rzymianie gotowali owoce i jagody w celu konserwacji. W książce kucharskiej „Apicus” z IV-V wieku. opisano przepisy na dżem z jabłek, śliwek, cytryn i róż. Zaczęto go gotować z cukrem w Persji. Oczywiście danie przygotowywane było na całym świecie.

„Dżem” to rosyjska nazwa przysmaku, który pojawił się w XVIII-XIX wieku. Tradycyjnie w Rosji owoców i jagód nie miażdżono, lecz gotowano w całości lub na pół w syropie.

Obecnie, zgodnie z GOST 34113-2017, dżem produkowany w Rosji można wytwarzać z całych lub nieciętych świeżych, mrożonych lub suszonych owoców, warzyw i ich mieszanek, orzechów włoskich, płatków róż przez gotowanie w roztworze cukru lub syropie. Dopuszczalne jest dodawanie melasy, pektyny, spożywczych kwasów organicznych i przypraw. Dokument szczegółowo opisuje wymagania dla różnych rodzajów dżemów.

W szczególności warzywa i melony (melon, dynia, arbuz) należy obrać i pokroić w kostkę lub kostkę. Jagody muszą być całe, oczyszczone z działek, łodyg i grzbietów. W tym przypadku maliny można całkowicie ugotować, truskawki - do 35% jagód, inne rodzaje - do 35%. W odróżnieniu od dżemu i marmolady, dozwolone jest słodzenie dżemu.

Co to jest dżem?

Słowo „dżem” ma polskie pochodzenie. Istnieje kilka interpretacji. Według jednej wersji „powidła” kojarzy się ze słowem „powić”, co tłumaczy się jako „to, co polewane jest na placki”. Według innych wersji termin ten oznacza „oczyszczony bulion” lub pochodzi od urządzenia kuchennego, które w starożytności służyło do mieszania masy owocowej podczas gotowania jej na dżem.

Przyjmuje się, że sposób przyrządzania przysmaku został wynaleziony w regionie nadwiślańskim Imperium Rosyjskiego. Były tu ogromne sady śliwkowe. Aby zachować zbiory, miejscowe Polki obierały owoce, a następnie gotowały je (duszone) w miedzianym naczyniu przez 3 dni.
Dżem zyskał popularność w czasach sowieckich. Komisarz Ludowy Przemysłu Spożywczego A.I. Mikojan uruchomił produkcję. Radziecki dżem śliwkowo-jabłkowy sprzedawano w szklanych słoikach i na wagę.

Na dżem najlepiej nadają się dojrzałe owoce, które zaczynają marszczyć się na szypułkach. Zawierają dużo cukru i pektyny, dzięki czemu przysmak będzie słodki i gęsty bez użycia dodatków.

Dziś dżem wytwarza się zgodnie z GOST 32099-2013 z przecieru owocowego, warzywnego lub ich mieszanki. Bazę gotuje się z cukrem lub syropem cukrowym. Dopuszcza się dodatek pektyny, kwasu cytrynowego i konserwantów. Masa powinna być gęsta, rozprowadzająca się i jednorodna. Oddzielny rodzaj dżemu termostabilnego powinien utrzymywać konsystencję w temperaturze +150 stopni.

Przepisy wyłączają słodzenie dżemów.

Dobrze wiedzieć. Konsystencja dżemu zależy od ilości cukru: przy minimalnym użyciu masa staje się rozsmarowująca, przy maksymalnym użyciu staje się gęsta, nadająca się do krojenia.Dodatek kwasu cytrynowego pomaga zrównoważyć smak i przedłużyć trwałość produktu.

Pytanie odpowiedź

Jaka jest różnica między dżemem a konfiturą?

Różnica między dżemem a konfiturą jest prawie niewidoczna. Słodycze mają takie samo zastosowanie i są bardzo podobne w wyglądzie. Konfitura to rodzaj dżemu. Jego charakterystyczne cechy to piękny kolor, całe, nierozdrobnione jagody i owoce, galaretowata, sypka konsystencja syropu. Często konfiturę przygotowuje się z dodatkiem agaru, pektyny lub mieszanki żyłek „Confiturka” (dzięki czemu masa szybko gęstnieje, a owoce i jagody nie są rozgotowane, zachowują atrakcyjny kształt i kolor).

Jak zastąpić dżem (do nadzienia)?

Konfitura. Jeżeli nie, można użyć dżemu z dodatkiem zagęszczacza (pektyny, skrobi kukurydzianej, skrobi ziemniaczanej).

Nie trzeba być smakoszem ani świetnym kucharzem, żeby dostrzec różnicę pomiędzy dżemami, konfiturami i marmoladą. Pomimo podobnej zasady gotowania, łączy je wiele różnic: przechodzą przez różne etapy przetwarzania, inaczej wyglądają, różnią się smakiem i konsystencją. Każdy produkt ma swoją historię, własne GOST i funkcje aplikacji.