Jaka jest różnica między Brie a Camembertem i jakie są podobieństwa?
Treść:
Sery pleśniowe pojawiły się na rynku rosyjskim kilkadziesiąt lat temu i w tym czasie zyskały określone grono fanów. Jednak pomimo ich powszechnego stosowania, nie każdy konsument zna różnicę między serem brie a serem camembert, chociaż to właśnie te rodzaje zyskały największą popularność. Są naprawdę bardzo podobne - oba mają miękką konsystencję i są pokryte lekką spleśniałą skórką. Ale jest różnica i leży ona w wielu czynnikach, począwszy od składu po charakterystykę użytkowania.
Jak odróżnić Brie od Camemberta
Obydwa rodzaje serów są odmianami miękkimi i produkowane są z mleka krowiego. Zewnętrznie Brie również różni się nieco od Camemberta, są to małe, okrągłe główki, z białą pleśnią na zewnątrz i delikatną, lekko lepką substancją w środku. Smak podobny – bogaty, z lekką pikantnością.
Kryteriów wskazujących różnicę między tego typu produktami jest jednak więcej.
Czas gotowania
Brie uznawany jest za ser „uniwersalny” nie tylko dlatego, że nadaje się zarówno na świąteczny stół, jak i na codzienne posiłki. Ale także dlatego, że jest przygotowywany o każdej porze roku.
Produkcja Camemberta w gorące miesiące jest niepraktyczna ze względu na szereg cech technologicznych.Dlatego nie robi się go latem, ale tylko od września do maja.
Skład i czas dojrzewania
Obie odmiany zawierają starter, enzymy, grzyby Penicillium i sól. Ale oprócz mleka do brie dodaje się również śmietanę. Dzięki temu zawartość tłuszczu mlecznego w tym produkcie wynosi około 60%, podczas gdy w Camembert nie przekracza 45%.
Brie dojrzewa przez 1-2 miesiące. Camembert charakteryzuje się krótszym okresem dojrzewania, a młody ser jest gotowy już po 3 tygodniach. A odmiany najwyższej jakości wymagają około 35 dni.
Rozmiar i opakowanie
Główka brie jest owalna i lekko uniesiona. Średnica waha się od 30 do 60 cm, grubość od 3 do 5 cm. Sprzedawany jest zarówno w całości, jak i w porcjach.
Camembert występuje w postaci zaokrąglonej płaskiej główki o średnicy 11-12 cm i grubości 3-3,5 cm, sprzedawany jest wyłącznie w całości, pakowany w folię lub pudełko.
Kolor, zapach i konsystencja
Rdzeń Brie jest blady, z szarawym odcieniem. Skórka pleśni ma lekki zapach amoniaku, ale jest jadalna. Ser w środku jest miękki i ma delikatny aromat.
Camembert w przeciwieństwie do swojego „brata” ma przyjemny żółtawy kolor. Aromat jest wyjątkowy - główka wydziela grzyby, siano i według niektórych smakoszy „pachnie trochę podwórkiem”. Konsystencja jest gęstsza niż brie, ale akceptowalna jest lekka „sznurowość”. Jeśli środek jest twardy, a w pobliżu skórki znajduje się półpłynna masa, oznacza to złą jakość produktu.
Warto zaznaczyć, że kolor obu rodzajów serów może różnić się w zależności od wieku. Zatem im starszy brie lub camembert, tym jest ciemniejszy.
Smak
Młody brie ma miękki, delikatny i kremowy smak. Z biegiem czasu staje się ostrzejszy. Przy wyborze należy skupić się na grubości główki - im cieńsze „ciasto”, tym ostrzejszy ser.
Camembert ma nieco ostrzejszy, umiarkowanie pikantny smak z wyczuwalnymi nutami grzybowymi. Może być trochę słodki.
Funkcje użytkowania
Brie jest uważany za ser uniwersalny. Świetnie komponuje się z bagietkami, krakersami, rogalikami i innymi wypiekami. Można podawać z jabłkami, gruszkami i słodkimi jagodami. Nadaje się do win deserowych, cydru i szampana. A Francuzi uwielbiają dodawać go do kawy zamiast śmietanki.
Camembert jest produktem bardziej specyficznym, dobrym jako samodzielne danie. Łączy się z orzechami, krakersami, winogronami i konfiturą z kwaśnych owoców. Można podawać z winami deserowymi, cydrem lub Calvadosem.
Wartość odżywcza i ograniczenia
Ze względu na zawartość śmietany brie ma wyższą zawartość tłuszczu. Camembert zawiera mniej laktozy i może być spożywany w ograniczonych ilościach przez osoby uczulone na mleko.
Ograniczenia dla obu odmian są takie same. Serów pleśniowych nie należy podawać małym dzieciom, gdyż zawierają niepasteryzowane mleko. Osobom z nadciśnieniem i wysokim poziomem cholesterolu nie zaleca się spożywania więcej niż 50 g produktu dziennie.
Bree
To jeden z najstarszych francuskich serów. W swojej ojczyźnie popularność zyskał w okresie średniowiecza. A produkt otrzymał swoją nazwę od prowincji pod Paryżem, ponieważ tam został po raz pierwszy wyprodukowany.
Ser Brie uznawany był za potrawę królów. Zachwycali się nim Filip August, Henryk IV i królowa Margot. A Karol Orleański podarował dworskim damom główkę brie na Boże Narodzenie, a one z niecierpliwością czekały na prezent.
Dziś brie jest znane na całym świecie. Teraz nie jest to jeden gatunek, ale „rodzina”, ponieważ pojawiło się wiele odmian. To podwójny i potrójny ser brie z dodatkiem ziół, orzechów i suszonych owoców.Dostępna jest także linia zawierająca próbki niezawierające w składzie mleka krowiego.
ser Camembert
Z pojawieniem się sera Camembert związana jest niezwykła legenda. Według legendy podczas rewolucji francuskiej normańska wieśniaczka Marie Harel uratowała ukrywającego się przed prześladowaniami mnicha. I w dowód wdzięczności wyjawił jej tajemnicę robienia sera, znaną dotychczas tylko jemu.
Pośrednie potwierdzenie tej historii pochodzą z dokumentów archiwalnych odkrytych na początku ubiegłego wieku przez burmistrza małego miasteczka Vimoutier. Wspominają niejaką Marię Harel ze wsi Camembert, która od 1791 roku zajmuje się sprzedażą niezwykłych serów. A w 1928 r. W ojczyźnie dziewczynki (i odpowiednio sera) wzniesiono pomnik pamiątkowy.
Ale wygląd zbliżony do dzisiejszego Camembert uzyskał dopiero pod koniec XIX wieku. I stało się popularne na całym świecie podczas pierwszej wojny światowej. W tych latach zakupiono Cantal i Gruyère na potrzeby wojska, ale to nie wystarczyło dla ogromnej liczby żołnierzy i oficerów. A potem Francja zaczęła dostarczać żołnierzom Camembert w dużych ilościach.
W przeciwieństwie do brie, ten rodzaj sera nie ma wielu odmian. Receptura, według której została przygotowana 100 lat temu, pozostała praktycznie niezmieniona. Czasami w sprzedaży można znaleźć odmianę z truflami.
Oprócz podobieństw w wyglądzie i smaku, brie i camembert są równie wymagające pod względem warunków przechowywania. Sery pleśniowe należy przechowywać w lodówce, w stałej temperaturze około +2°C. A przed pokrojeniem i jedzeniem kawałek powinien leżeć w temperaturze pokojowej przez około pół godziny. Uważa się, że w ten sposób ser ujawni cały swój smak.