Źle parzysz. Turek powiedział, jak prawidłowo parzyć herbatę

Mój brat ma turecką przyjaciółkę o pięknym imieniu Berk, co oznacza solidny, mocny. Przyjechał do naszego miasta, aby pracować na umowę zlecenie w oddziale tureckiej firmy. Facet jest bardzo towarzyski, towarzyski i szybko opanował język rosyjski. Na początku byłem tu zaskoczony wieloma rzeczami i powiedziałem, że u Rosjan nie wszystko jest takie samo jak w Turcji.

Szczególnie oburza go nasz zwyczaj picia herbaty z torebek. Zaprosiliśmy go do siebie i zaparzyliśmy w imbryku dobrą angielską herbatę, myśląc, że będzie mu wdzięczny. Tak nie było, Burke stwierdził, że w Rosji nie wiedzą, jak parzyć herbatę, i obiecał, że nauczy ich, jak robić to poprawnie.

Odwiedź z własnym „samowarem”

Którejś niedzieli zadzwonił dzwonek do drzwi. Spodziewaliśmy się już gościa, jego przyjazd był wcześniej uzgodniony telefonicznie. Burke przyniósł ze sobą dużą torbę i poprosił, aby zaniósł ją do kuchni, sam zaś zaczął się rozbierać na korytarzu. W torbie coś brzęczało, ale nie sprawdzałem tego wcześniej. Po przybyciu gościa w pobliskim supermarkecie zakupiono ciasto i baklawę. Mimo to trzeba było oddać hołd wschodnim korzeniom zagranicznego przyjaciela.

Co Burke przyniósł na ceremonię parzenia herbaty

Burke spojrzał na nas i zaabsorbował się zawartością swojej paczki. Wydobyto na światło dzienne dwa miedziane czajniki. Jeden jest dość duży, drugi mniejszy. Turek powiedział, że w jego ojczystym języku ta para nazywa się Çaydanlık. Gestem wyjaśnił, że metal do produkcji czajników może być dowolny, nie trzeba kupować go w kolorze miedzi.Właśnie dostał ten zestaw od swojej babci i na jej pamiątkę wszędzie zabierał ze sobą teadanlyk.

Konstrukcja dwukondygnacyjnej budowli była prosta. Dolne „piętro” w Turcji nazywa się danlık. To zwykły czajnik, w którym gotuje się wodę. Nie ma pokrywki. Zamiast tego na szyjce czajnika montuje się drugą „podłogę”, tzw. demlyk. Jest to wierna kopia dolnego pojemnika, tylko w zmniejszonym rozmiarze i z pokrywką. W rzeczywistości jest to zwykły czajniczek, w którym umieszcza się pokruszone liście herbaty.

Ta para wyglądała jak magiczna lampa Aladyna. Burke powiedział, że w jego ojczyźnie teadanlyk zawsze jest tworzony jako dzieło sztuki, ponieważ w ceremonii parzenia herbaty ważny jest każdy szczegół, a wygląd potraw odgrywa ważną rolę. Z jakiegoś powodu też od razu zapragnęłam kupić kilka niezwykłych czajników i poczuć się jak starożytna turecka księżniczka, albo współczesna Turczynka. Ogólnie rzecz biorąc, jak to mówią, zapaliłem się.

Napar turecki

A potem rozpoczęła się ceremonia. Nasz turecki gość zaczął „wyczarowywać” liście herbaty. Swoją drogą, żeby herbata była smaczna, woda też musi być najwyższej jakości, chyba każdy o tym wie. Wodę na herbatę czerpiemy z pobliskiego źródła.

Tak naprawdę okazało się, że w przygotowaniu tureckiej herbaty nie ma nic skomplikowanego:

Turek nalał wody źródlanej do dużego czajnika i postawił go na kuchence.
Następnie Burke wyjął z torby paczkę tureckiej herbaty liściastej (okazuje się, że Turcy nie uznają herbaty mielonej).
Do górnego imbryka wrzucono łyżkę liści herbaty.
Kiedy woda w dolnym czajniku się zagotowała, nasz gość zalał ją sypką herbatą liściastą i zamknął czajniczek pokrywką.
Turek dolał wody do dolnego pojemnika, postawił na nim mały czajnik i podpalił konstrukcję, ograniczając ogień do minimum.

Kiedy nakrywaliśmy do stołu herbatę, kroiliśmy ciasto i baklawę, przyszedł czas na degustację tureckiej herbaty. Proces parzenia trwa około 20 minut. Burke powiedział, że gdy liście herbaty opadną na dno, napój jest gotowy. Rzeczywiście herbata okazała się nie do pochwały.

Oczywiście przy naszym tempie życia nie będziesz za każdym razem organizować szczegółowych ceremonii parzenia herbaty i spokojnych rozmów. Dlatego torebki herbaty nie zniknęły z naszej codzienności, pomagają nam o poranku, kiedy potrzebujemy dynamizmu. Jednak kupiłem też chaydanlyk.

Teraz, gdy przychodzą moi przyjaciele, dbam o to, aby zaparzać herbatę w wersji tureckiej i opowiadać im o tradycjach picia herbaty w Turcji. Tam jest to część kultury narodowej (musiałem się tego uczyć). Swoją drogą, za każdym razem, gdy eksperymentuję z różnymi rodzajami herbat, wcześniej przygotowuję mieszanki herbat. Moc naparu można także zmieniać według własnych upodobań i upodobań.