Jaka jest różnica między shawarmą a shawarmą i jak poprawnie nazwać danie

Aby zrozumieć różnicę między shawarmą a shawarmą oraz jak poprawnie nazwać jedno z najpopularniejszych dań street food w przestrzeni poradzieckiej, warto zagłębić się w historię jedzenia, zapoznając się z tradycjami gastronomicznymi największych miast w Rosji, a nawet biorąc pod uwagę opinie czołowych lingwistów.

Pochodzenie

Uważa się, że „prototypy” tego dania znane były już w średniowieczu w Persji, Turcji, a także w europejskim basenie Morza Śródziemnego. A potem zwyczaje kulinarne wielu kultur rozprzestrzeniły się szeroko, szybko się zmieniając, w wyniku czego pewnego dnia, już na początku lat 90. XX wieku, zaczęły powstawać uliczne jadłodajnie i prowadzić prężnie prosperujący biznes w krajach byłego ZSRR, gdzie sprzedawali go w upalny dzień.

Główne cechy

Bez względu na nazwę tego dania i bez względu na to, jak kreatywny jest kucharz, przygotowanie tego dania ma szereg własnych, charakterystycznych i niezmiennych zasad:

Mięso smażymy na grillu lub grillu pionowym. Nawiasem mówiąc, drugi wygląda znacznie bardziej efektownie, przyciągając wzrok potencjalnych nabywców obfitością mięsa. Z dużej ilości mięsa odcina się w miarę potrzeb drobne kawałki – dzięki takiemu podejściu mięso długo pozostaje gorące, miękkie i soczyste, a nie pokrywa się jeszcze zwietrzałą skórką. Bazą mięsną dania może być kurczak, wieprzowina lub jagnięcina.Opcje z królikiem, indykiem, wołowiną i rybą są prawie niemożliwe do znalezienia w większości miejsc, które zazwyczaj sprzedają shawarmę lub shawarmę.
Wymagane są suplementy roślinne. Często są to ogórki, pomidory, liście kapusty białej lub pekińskiej, czerwona lub cebula - a wszystko to jest świeże. Do nadzienia często dodaje się także świeże zioła - pietruszkę, koperek, kolendrę.
Nadzienie zawsze kończy się pomiędzy połówkami dowolnego produktu chlebowego lub jest w nie zawijane. W idealnej sytuacji chlebowe „opakowanie” potrawy powinno być pieczone właśnie tam – tam, gdzie jest przygotowywane, ale oczywiście nie zawsze tak się dzieje.

Możliwe są również inne składniki, a mianowicie:

Konserwy – oliwki, koreańska marchewka, pikle.
Sosy - od ketchupu po czosnkowy, słodko-kwaśny, Cezar.
Sery – tarte, głównie odmiany twarde.
Ziemniaki – pieczone w łódeczkach lub frytki.

Cokolwiek znajduje się w shawarma-shawarmie, przed podaniem go gościowi lokalu zwyczajowo podgrzewa się go na dwustronnym grillu - aż chleb nabierze apetycznego złotobrązowego odcienia.

Różnice geograficzne

Wśród krytyków kuchni ulicznej nie ma zgody, ale istnieją ciekawe wersje, że w Moskwie danie jest zwykle zawijane w cienki ormiański lawasz, a w Petersburgu – w pitę lub bułkę.

Warto zauważyć, że bardzo podobne potrawy można znaleźć w prawie wszystkich krajach świata, ale różnią się zarówno nazwami, jak i tradycjami kulinarnymi:

Ameryka. Ciekawe, że w Kanadzie i USA jego nazwa wymawia się blisko „shavarma” i jest przygotowywana prawie tak samo jak w Rosji.
Grecja. Zgodnie ze swoją nazwą, „gyros pita” podawana jest w pysznym pustym podpłomyku, zawsze z pieczonymi ziemniakami i sosem na bazie naturalnego jogurtu greckiego.Prawie zawsze dodaje się także ogórki i pomidory, które, nawiasem mówiąc, w tym kraju są zwykle krojone bardzo grubo.
Japonia. Co zaskakujące, lokalna „shawarma” prawie nie zmieniła się pod wpływem lokalnej kuchni i jest bardzo podobna do tej przygotowywanej w Rosji. Bardzo popularne jest dodanie sosu z mieszanki majonezu i ketchupu.
Polska. Danie zwane „kebabem” często podawane jest z dużą ilością pikantnych przypraw, a najpopularniejszym składnikiem mięsnym jest kurczak.
Niemcy. W tutejszym „doner kebabie” niemiecka tradycja kulinarna stopniowo wprowadzała dodatek kapusty i oczywiście cebuli. Nawiasem mówiąc, mięso do potrawy często trzyma się w marynatach grillowych, ale gotuje się je na tradycyjnych pionowych rożnach.
Wielka Brytania. Nazywane „kebabem” serwują danie bogato doprawione czosnkiem i papryczką chili.
Francja. Podaje się go w oryginalny sposób – ze schłodzonym mięsem, obficie polewanym sosem i nazywany „durum”.
Armenia. Nazywa się brtuch i nie podaje się go bez sera. Istnieje również lokalna odmiana potrawy zwana „kasi-khorovats”, która różni się tym, że mięso zawijane jest w podpłomyk z całym kebabem.
Brazylia. Nazwa znów przypomina „shawarmę”, składników jest zwykle niewiele, ale wymagany jest sos winegret – sporządzony z oleju roślinnego i octu.
Izrael. Danie zwane „śwarmą” przygotowywane jest najczęściej z jagnięciny z dodatkiem bakłażana i dużą ilością sezonowych warzyw. Lokalne specjały obejmują także marynowane rzodkiewki i tahini, gęstą pastę z mielonych nasion sezamu.
Estonia. Tutaj danie ma jedną z najbardziej skomplikowanych nazw – „tortilla cana” i podawane jest z dużą ilością pieprzu i dodatkiem sera pleśniowego do nadzienia.

Nie da się jednak znaleźć źródeł z jednoznaczną informacją, że jedno danie z określoną listą składników można nazwać shawarmą, a danie z innym zestawem składników powinno się nazywać shawarmą i niczym więcej.

Opinia lingwistów

Najbardziej rozsądną teorią jest to, że obie nazwy potrawy pochodzą z języka arabskiego, gdzie podobnymi słowami określano czasowniki (np. smażyć na ognisku lub zawijać coś ugotowanego na grillu).

Według słowników akademickich opublikowanych z udziałem pracowników Moskiewskiego Instytutu Języka Rosyjskiego imienia V.V. Winogradowa RAS, w przypadku mowy pisanej istnieje tylko jedna prawidłowa opcja - shawarma.

To prawda, że z biegiem czasu sytuacja może się zmienić, a shawarma, a nawet inne, rzadsze warianty nazwy tego dania (na przykład shvarma) mogą znaleźć miejsce w słownikach - w końcu współczesny język rosyjski wyróżnia się nie tylko zachowaniem tradycji, ale także poprzez pewną plastyczność, rozwija się.

Podsumowując, możemy powiedzieć, że shawarma i shawarma to nazwy tego samego dania. Zasadniczo całe zamieszanie polega na tym, że w jednym miejscu można go częściej nazywać shawarmą, a w innym shawarmą. Po prostu nie ma zasadniczej różnicy. Trzeba jednak pamiętać, że to danie można nazwać prawdziwą shawarmą lub shawarmą tylko wtedy, gdy jest przygotowane ze świeżych, wysokiej jakości składników, a kucharz nie skąpi w ilości nadzienia i podaje je gorące.