Co to jest fasola mung i z czego jest wytwarzana?

Fasola mung (łac. Vigna radiata) to jednoroczna roślina strączkowa z rodziny roślin strączkowych. Wcześniej klasyfikowany jako przedstawiciel rodzaju biologicznego Beans, obecnie wraz z Urdu i Adzuki zaliczany jest do blisko spokrewnionego rodzaju Vigna. Znane są również inne nazwy fasoli mung: fasola mung, lui dau, fasola azjatycka i fasola złota. Nazwisko najczęściej spotykane jest w starych źródłach.

Za miejsce narodzin tej kultury uważa się Indie, Pakistan i Bangladesz. Na skalę przemysłową fasolę mung uprawia się niemal w całej strefie podzwrotnikowej, ale największa produkcja odbywa się w Indonezji, Birmie, Chinach, Tajlandii i na Filipinach. Uprawia się go także w niektórych stanach Ameryki o suchym i gorącym klimacie oraz w południowej Europie. Ponadto zbiory na tych terenach zbierane są dwa razy w roku, na początku lata i pod koniec jesieni. W krajach, w których rośnie, kultura stała się powszechna i jest aktywnie wykorzystywana w kuchni, ale w Rosji jest praktycznie nieznana ogółowi społeczeństwa.

Z czego robi się fasolę mung?

Spożywa się nasiona fasoli mung, które uzyskuje się z długich, do 20 cm owoców fasoli. W jednym „strąku” znajduje się 6-15 ziaren. Są niewielkich rozmiarów (3-6 mm długości) i zaokrąglone, beczkowate, charakteryzują się gładką powierzchnią i lekkim błyszczącym połyskiem. Kolor jest zwykle ciemnozielony, żółty lub oliwkowy, rzadziej spotykane są odmiany brązowe, czarne lub zielone z czarnymi plamkami.

Kiełki fasoli mung są również popularne w kuchni azjatyckiej – ziarna kiełkują w ciepłym i wilgotnym środowisku. „Mikrogreeny” charakteryzują się dużą zawartością witamin i są uważane za doskonały sposób na przywrócenie sił po chorobie lub podczas aktywnej aktywności fizycznej i psychicznej.

Niewiele osób wie, że z fasoli mung wytwarza się także „szklany” makaron, znany rosyjskim i europejskim konsumentom jako funchoza. Jest przygotowywany ze skrobi z fasoli mung i sprzedawany w postaci suszonej.

Co zawiera 100 gramów fasoli mung

Fasola mung charakteryzuje się wysoką zawartością kalorii – 300 kcal na 100 g. Objętość białek, tłuszczów i węglowodanów w podobnej ilości produktu wynosi odpowiednio 23,5/2/46 g. Ponadto ziarna te są bogate w błonnik pokarmowy, błonnik i następujące korzystne elementy:

beta karoten;
witaminy B1, B2, B5, B6, B9, C, E, K i PP;
żelazo;
potas;
wapń;
magnez;
mangan;
miedź;
sód;
selen;
fosfor;
cholina;
cynk

Dzięki bogatemu składowi chemicznemu fasola mung ma kompleksowy pozytywny wpływ na organizm - stabilizuje procesy metaboliczne, poprawia stan kości i mięśni, pobudza pracę jelit i nerek, zwiększa ogólną wydajność oraz pomaga zapobiegać chorobom narządu wzroku narządy.

Przeciwwskazań do stosowania fasoli mung jest niewiele – należy ją wykluczyć z diety w przypadku indywidualnej nietolerancji oraz w okresach ostrej alergii pokarmowej. Osoby cierpiące na poważne zaburzenia metaboliczne, choroby przewodu pokarmowego i zakaźne choroby jelit powinny ograniczyć lub wykluczyć tę fasolę z diety. Nie należy także podawać dań z fasoli mung dzieciom poniżej 3. roku życia, aby uniknąć kolek i wzdęć.

Rodzaje fasoli mung

Australijskie stowarzyszenie zajmujące się fasolą mung opracowało różne odmiany tej rośliny. Tradycyjnie odmiany te dzielą się na 2 grupy - czarną i zieloną fasolę mung.

Pierwszy rodzaj fasoli nie jest zbyt powszechny w kuchni i rzadko można go znaleźć nawet w wyspecjalizowanych sklepach. Odmiana zielona jest bardziej popularna i łatwa w zakupie.

Co przygotowuje się z fasoli mung: 10 popularnych dań

Chociaż wielu rosyjskich konsumentów nawet nie wie, jakim produktem jest fasola mung, jest ona szeroko rozpowszechniona w kuchni azjatyckiej i programach żywienia wegetariańskiego. Na bazie fasoli o przyjemnym, „orzechowym” smaku przygotowywane są następujące rodzaje dań:

shavli-mash i kichiri-mash (popularne w kuchni tadżyckiej i uzbeckiej, są mieszanką gotowanego ryżu i fasoli mung, doprawione olejem roślinnym, podawane jako samodzielny przysmak lub jako dodatek do mięs);
dhal (indyjska zupa z fasoli, warzyw, przypraw i mleka kokosowego);
fasola mung smażona w głębokim tłuszczu (smażone w głębokim tłuszczu nasiona fasoli mung doprawione przyprawami);
Zupy mięsne i warzywne, zupy puree;
gulasz z wołowiną, kurczakiem lub owocami morza;
dodatki do mięsa, drobiu i ryb;
słodkie i niesłodzone kaszki;
sałatki;
sosy, nadzienia do pasztetów, placków i pierogów;
desery i napoje (szczególnie popularne w kuchni chińskiej, gdzie „słodka woda” na bazie puree z fasoli mung podawana jest zarówno na ciepło, jak i na zimno).

W przypadku tego ostatniego rodzaju dań konsumenci zwracają uwagę, że osobie nieprzyzwyczajonej do takiego jedzenia będą się one wydawać bardzo dziwne ze względu na swój specyficzny, nietypowy smak.

Jak wybrać wysokiej jakości fasolę mung w sklepie

Fasolę mung nieczęsto można spotkać w sieciowych supermarketach, większość produktów trafia do wyspecjalizowanych sklepów sprzedających produkty z kategorii PP. Produkt wysokiej jakości spełnia następujące wymagania:

„groszek” ma jednolity kolor i lekki połysk;
kształt ziaren jest regularny, okrągły;
produkt nie jest uszkodzony, ziarna są gładkie i niepomarszczone;
w masie nie ma obcych zanieczyszczeń, gruzu ani śladów owadów;
opakowanie jest perforowane (jeśli zawartość nie „oddycha”, prowadzi to do szybkiego powstawania pleśni);
data ważności podana jest na opakowaniu (z reguły jest to 12 miesięcy, chociaż przy prawidłowym przechowywaniu fasola pozostaje jadalna znacznie dłużej, od półtora do dwóch lat);
produkt jest produkowany i pakowany w Tadżykistanie, Indiach, Australii czy Uzbekistanie (według wielu źródeł taki produkt jest najwyższej jakości, a chińska i peruwiańska fasola mung według niepotwierdzonych danych jest mniej przyjazna dla środowiska, gdyż agresywna) technologie stosowane podczas uprawy).

Najlepszą opcją do przechowywania produktu jest szklany pojemnik, który jest szczelnie zamykany lub materiałowa torba. Należy również pamiętać, że głównym „wrogiem” fasoli mung jest wilgoć, dlatego wybieraj suche, dobrze wentylowane miejsce, chronione przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.

Jaka jest różnica między fasolą mung a soczewicą i groszkiem?

Fasola mung, groch i soczewica to przedstawiciele tej samej rodziny – roślin strączkowych. Ale istnieje między nimi wiele istotnych różnic.

Jaka jest różnica między fasolą mung a soczewicą i groszkiem:

Warunki uprawy. Fasola mung bardziej ciepłolubi niż groszek i soczewica (choć ta ostatnia jest również wrażliwa na przymrozki i nagłe zmiany pogody).
Wygląd owoców. „Strąki” fasoli mung są wąskie i długie, cylindryczne, wielonasienne, koloru brązowego, brązowego lub czarnego, nasiona są małe i owalne. Ziarna soczewicy są rombowe i drobne, o długości około 10 mm i szerokości do 8 mm, zawierające od 1 do 3 spłaszczonych nasion o ostrych krawędziach, których kolor zależy od odmiany.Strąki grochu są płaskie i wydłużone, a każdy zawiera do 10 gęstych, zielonych, okrągłych groszków.
Przygotowanie do gotowania. Groch i soczewica wymagają obowiązkowego namoczenia. Zacier wymaga takiego środka tylko wtedy, gdy był przechowywany przez długi czas, świeże nasiona można po prostu przesortować i umyć.
Czas przetwarzania. Soczewicę i groszek gotuje się dłużej niż fasolę mung, są gotowe w niecałą godzinę. Z reguły wystarczy 30-50 minut gotowania na średnim ogniu.
Kalorie i wartość odżywcza. Liderem tych wskaźników jest soczewica – 100 g produktu zawiera 352 kcal. Nieco ustępuje mu fasola mung, gdzie w podobnej objętości płatków zbożowych znajduje się 300 kcal, groszek ma najniższą kaloryczność z wymienionych rodzajów fasoli - 298 kcal.

Kolejną ważną kwestią jest to, że fasola mung rzadko powoduje wzdęcia u zdrowych osób dorosłych, w przeciwieństwie do grochu i soczewicy. Nieznaczny wzrost powstawania gazów po spożyciu tego rodzaju fasoli obserwuje się jedynie u dzieci, głównie w wieku przedszkolnym i osób cierpiących na wzdęcia.